Como/Coma

Como e coma úsanse nas comparacións de igualdade. Entran en correlación con tanto(s) / tanta(s) ou tan, pero nalgúns casos estes termos poden non aparecer.

O asunto non é tan doado como parece

Es (tan) listo coma un allo

Es tan listo como o é teu pai

Coma é a variante máis frecuente e característica da comparación, pois como ten outros valores non comparativos (modais, causais, condicionais), que coma non ten.

Cinxíndose á estrutura comparativa, a distribución de ambos é só parcialmente igual á de ca/que:

1. Úsase sempre coma ante pronomes persoais

Fixeches tanto o parvo coma min

2. Coma é máis usual que como, e por iso se recomenda, ante as restantes frases, ante oracións amodotemporais e ante oracións con verbo modotemporal iniciadas por outro nexo (se, que, quen, cando...):

Miña nai fai filloas coma ninguén. Pois claro que está enfadado, coma todos. Tanto ten Xan coma Pericán. Pois Eladio estache coma sempre.

Tanto lle ten vir coma quedar. Está tan triste pola súa marcha coma doído por non te despedires

Fixo coma/como se non nos vise. Fai coma/como que non os ves. Facede coma/como quen que non os vedes. Todo foi coma/como cando eramos pequenos.

As mesmas posibilidades existen en construcións semellantes que non son propiamente comparativas.

É coma un touro. Está coma un buxo. Ten un cabelo coma o acibeche.

3. Cómpre usar como ante oracións con verbo modotemporal sen outro nexo no inicio das mesmas e significado netamente comparativo:

Non era tan luxoso como parecía. O negocio non foi tan redondo como nun principio crían.

Con todo, nas distributivas, úsanse coma / como no mesmo contexto

Tanto fala seguido como/coma queda calado toda a tarde

Algúns datos sobre os acentos diacríticos

Temos que lembrar que a acentuación diacrítica emprégase para distinguir palabras que se escribirían igual de non seren acentuadas, ben para distinguir abertas de pechadas, oso (animal) / óso (parte do corpo) ou ben para distinguir vogais tónicas de vogais átonas, nó (atadura) / no (contracción en + o).
O acento diacrítico non se emprega en todos as palabras homógrafas (que se escriben igual pero con significados distintos), só nas de maior frecuncia ou nas palabras que se prestan moito máis a equívocos.

O acento diacrítico mantense ao engadir os pronomes átonos e tamén a segunda forma do artigo:
Dá (verbo dar) / da (contracción de + a): Dálle as uvas da horta
Teslle que dá-las notas da materia

É (verbo ser) / e (conxunción): éme imposible cantar e asubiar á vez

pór (poñer) / por (preposición): tes que póla/pólo no vertedeiro por se pinga

Abonar, Aboar, Estercar e Fertilizar

Temos que ter claras as diferenzas que existen entre estes catro termos.

abonar. v.t. 1. Facer que [alguén] adquira o dereito, mediante pagamento, de poder concorrer [a algo] ou recibir [algún servizo periodicamente]. Abonouno a unha publicación semestral. // v.p. 2. Adquiri-lo dereito, mediante pagamento, de poder concorrer [a algo] ou de recibir [algún servizo periodicamente]. Abonouse a unha revista literaria. Abonouse á tempada de ópera. SIN. subscribir(se).

aboar. v.t. 1. Probar a certeza ou realidade de [algo]. Este documento aboa a súa identidade. SIN. acreditar, garantir. 2. Pagar [a cantidade correspondente] [por unha venda, un préstamo, etc.]. Aboou o segundo prazo das taxas académicas.

estercar. v.t. Botar esterco a [unha terra]. Estercaron a leira antes de a sementar.

fertilizar. v.t. Facer fértil ou máis fértil [unha cousa, particularmente a terra], por medio de fertilizantes. Fertilizan as leiras con esterco.


A diferenza entre esterco e fertilizante é que o esterco sempre está composto por materias orgánicas mentres que o fertilizante pode estalo ou non, xa que hai fertilizantes químicos.

Fin

O substantivo fin pode presentar dúbidas en canto ao seu xénero xa que ten os dous dependendo do seu significado.
Segundo o Gran dicionario Xerais da lingua por unha parte temos
a fin: 1.Termo ou remate dalgunha cousa; final (a fin do mundo, a fin do Imperio). 2. Feito de terminar ou terminarse algunha cousa; conclusión, final, remate (este traballo non dá chegado á súa fin). 3. Morte (cando chegue a nosa fin debemos estar preparados!).
o fin: 1. Obxecto ou motivo polo que se fai unha cousa, finalidade, propósito (a obra fíxose con este fin).

Utilización de AMBOS/AS

AMBOS/AS é un pronome indefinido que sempre se ten que utilizar xunto co artigo os, as (tamén coa segunda forma: ámbolos, ámbalas) cando vai modificando un substantivo. Pode ir ou non xunto co numeral.

Ex.
Ambas as directoras tiveron unha carreira paralela.
Ambas as dúas directoras tiveron unha carreira paralela

Cando o indefinido non vai modificando un substantivo non se lle pon o artigo.
Ex.
Desde entón quedou entre ambos unha grande amizade.

É importante saber que este indefinido fai alusión a dous referentes polo tanto NUNCA se pode dicir *ambos os tres.

APORTAR VS ACHEGAR

Estas dúas formas son correctas en galego pero teñen un significado moi distinto.

APORTAR: Chegar a porto
ACHEGAR: (entre outros moitos significados). Proporcionar algo novo ou distinto a unha determinada cousa.

Entón NON É CORRECTO empregar a forma aportar en frases como:

Tiven que *aportar datos para verificar a falsidade do caso.
O Goberno *aportou 2 millóns de euros aos damnificados.
Fixo unha *aportación de 2000 euros a unha ONG.
Nos documentos que presentei tiven que *aportar unha fotocopia do meu carné.

O correcto sería:

Tiven que achegar datos para verificar a falsidade do caso.
O Goberno achegou 2 millóns de euros aos damnificados.
Fixo unha achega de 2000 euros a unha ONG.
Nos documentos que presentei tiven que achegar unha fotocopia do meu carné.

Desenrolar vs Desenvolver

Definicións (segundo o Dicionario da Real Academia Galega, DRAG)

Desenrolar:
1. Estirar [algo que estaba dobrado ou encollido en forma de rolo]. Desenrolou as cartolinas para mostra-las ilustracións. // v.p. 2. Deixar de estar enrolado ou envolto [algo]. Desenrolouse o fío do carrete. SIN. desenroscar(se), desenvolver(se).
2. Borrar do rol. Desenrolaron cinco mariñeiros. ANT. enrolar

Desenvolver:
1. Quita-lo envoltorio a [unha cousa]. Desenvolver un regalo. Desempaquetar.
2. Facer que [algo] deixe de estar envolto ou enrolado, desfacer un rolo. Desenvolve-lo fío. SIN. desenrolar, desenroscar.
3. Facer que [algo] pase dun estado a outro máis perfecto, teña maior actividade, adquira maior importancia. Desenvolve-las calidades físicas. Desenvolve-la industria dun país. Desenvolve-la intelixencia.
4. Deixar [algo] de estar envolto ou enrolado, desfacerse [un rolo]. Desenvolveuse o fío do nobelo.
5. Obrar [dunha maneira determinada] [nun asunto que pode ter dificultade]. Desenvólvese ben como actor. SIN. defenderse, manexarse.
6. Ter lugar [un suceso] [dun modo ou nun lugar determinado]. O proxecto desenvólvese conforme o previsto. SIN. transcorrer. A acción da película desenvólvese en Galicia. SIN. localizarse, ocorrer, situarse, suceder.
7. Pasar [algo] dun estado a outro máis perfecto, ter maior actividade, adquirir maior importancia. As plantas nacen, desenvólvense e morren. As nacións pobres tardan en desenvolverse.
OBS. Ten dous participios: desenvolvido e desenvolto

Entón tamén serve desenvolver para o significado de desenvolver software