Como/Coma

Como e coma úsanse nas comparacións de igualdade. Entran en correlación con tanto(s) / tanta(s) ou tan, pero nalgúns casos estes termos poden non aparecer.

O asunto non é tan doado como parece

Es (tan) listo coma un allo

Es tan listo como o é teu pai

Coma é a variante máis frecuente e característica da comparación, pois como ten outros valores non comparativos (modais, causais, condicionais), que coma non ten.

Cinxíndose á estrutura comparativa, a distribución de ambos é só parcialmente igual á de ca/que:

1. Úsase sempre coma ante pronomes persoais

Fixeches tanto o parvo coma min

2. Coma é máis usual que como, e por iso se recomenda, ante as restantes frases, ante oracións amodotemporais e ante oracións con verbo modotemporal iniciadas por outro nexo (se, que, quen, cando...):

Miña nai fai filloas coma ninguén. Pois claro que está enfadado, coma todos. Tanto ten Xan coma Pericán. Pois Eladio estache coma sempre.

Tanto lle ten vir coma quedar. Está tan triste pola súa marcha coma doído por non te despedires

Fixo coma/como se non nos vise. Fai coma/como que non os ves. Facede coma/como quen que non os vedes. Todo foi coma/como cando eramos pequenos.

As mesmas posibilidades existen en construcións semellantes que non son propiamente comparativas.

É coma un touro. Está coma un buxo. Ten un cabelo coma o acibeche.

3. Cómpre usar como ante oracións con verbo modotemporal sen outro nexo no inicio das mesmas e significado netamente comparativo:

Non era tan luxoso como parecía. O negocio non foi tan redondo como nun principio crían.

Con todo, nas distributivas, úsanse coma / como no mesmo contexto

Tanto fala seguido como/coma queda calado toda a tarde